Metodyka żłobka

„Powiedz mi, a zapomnę. Pokaż, a zapamiętam. Pozwól mi zrobić, a zrozumiem.” – Konfucjusz

W pracy z naszymi Tuptusiami dobieramy zabawy tak, aby oddziaływać na wszystkie zmysły. Osiągamy to pracując metodami aktywnymi, wykorzystując przede wszystkim metody pedagogiki zabawy.
Zapewniamy różnorodność zajęć sprawiając,że dzieci chętnie się angażują, uczestniczą w nich:
• zabawy tematyczne,
• czytanie bajek rozbudzające wyobraźnię i rozwijające koncentrację,
• zabawy plastyczne,
• zabawy manipulacyjno – konstrukcyjne,
• zabawy muzyczno – rytmiczne (umożliwiające zaspokojenie dziecku aktywności ruchowej,
• zabawy ruchowe – mające na celu rozwój sprawności fizycznej dziecka,z wykorzystaniem min. chusty animacyjnej, tunelu animacyjnego, czy też klocków dostarczając dzieciom wielu wrażeń, jak również wspomagając rozwój psychoruchowy

W naszej pracy wykorzystujemy :

1. METODA RUCHU ROZWIJAJĄCEGO WERONIKI SHERBORNE
   Główną ideą tej metody jest posługiwanie się ruchem, jako narzędziem wspomagania rozwoju psychoruchowego dziecka i terapii zaburzeń tego rozwoju. Opracowany przez autorkę system ćwiczeń wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka, zaspokajanych w kontakcie z dorosłym. Podstawowe założenia tej metody, to: rozwijanie przez ruch świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego, świadomości przestrzeni i działania w niej, dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi bliskiego kontaktu. Ma to na celu stworzenie dziecku okazji do poznania własnego ciała, usprawnienia motoryki, poczucia swojej siły, sprawności i możliwości ruchowych poprzez: dotyk i ruch oraz wzajemne relacje fizyczne i emocjonalne.
   
2. METODA RUCHOWEJ EKSPRESJI TWÓRCZEJ RUDOLFA LABANA
   U podstaw tej metody leży naturalna ruchliwość i naturalny styl motoryki dziecka. Pozwala ona na posługiwanie się różnymi formami ruchu i ekspresji, jak: ćwiczenia muzyczno-ruchowe, zabawy, taniec, improwizacja ruchowa. Uwzględnia się tu łączenie ruchu z muzyką i rytmem. Wykorzystuje się tutaj instrumenty perkusyjne, a ruch podejmowany jest zgodnie z własną inwencją, fantazją i doświadczeniem.
   
3. KINEZJOLOGIA EDUKACYJNA PAULA DENNISONA
   Metoda ta zwana też gimnastyką mózgu polega na wykorzystaniu naturalnego ruchu fizycznego, niezbędnego do organizowania pracy mózgu i ciała, w celu samostrukturalizującego uczenia się (doświadczenia) i twórczej samorealizacji jednostki poprzez różne specjalistyczne ćwiczenia ruchowe. Proste ćwiczenia fizyczne opracowane są w taki sposób, aby zintegrować pracę mózgu i ciała. Dzięki ćwiczeniom gimnastyki mózgu, wszystkie części mózgu, włączają się i mogą ze sobą współpracować. Naturalny rozwój fizyczny jest podstawą samodoskonalenia się nawyków: widzenia, słuchania, organizowania wewnętrznych czynności psychicznych, a także umiejętności, spontaniczności i działań twórczych.
   Ruch fizyczny i rozwój intelektu szczególnie związane są ze sobą w dzieciństwie. Rozwój dziecka powinien toczyć się naturalną drogą, w oparciu o naturalne mechanizmy integracji myśli i ruchu. Podstawą metody kinezjologii są ćwiczenia nastawione na rozwój różnorodnych systemów koordynacji ruchu i funkcji psychofizycznych. Ćwiczenia wg Dennisona sprzyjają zatem ożywieniu podstawowych doświadczeń jednostki, w szczególności: wzrokowych, słuchowych i czuciowo- ruchowych, podtrzymując tzw. nawyki rozwojowe.
   
4. METODA AKTYWNOŚCI WEDŁUG M. & CH. KNILLÓW
   Polega ona na sekwencji ruchów angażujących poszczególne części ciała w rytm muzyki. Dany ruch trwa chwilę, wkrótce potem zapowiadany jest kolejny, tak aby dziecko skojarzyło i rozpoznawało poszczególne sekwencje ruchowe. Ćwiczenia te pobudzają całą sferę sensomotoryczną dziecka, rozwijają jego procesy poznawcze i zachęcają do podejmowania wysiłku. Po każdym ćwiczeniu następuje odpoczynek przy spokojnej muzyce, przez co dziecko uczy się relaksacji, głębokiego oddychania i wyciszenia się.
   
5. METODA POLISENSORYCZNEGO ODDZIAŁYWANIA NA JEDNOSTKĘ
   Dowiedziono, że każdy człowiek lepiej przyswaja nową wiedzę o świecie, jeśli zostaje ona przekazana w sposób wykorzystujący naraz jak największą ilość zmysłów. Dlatego też w trakcie prezentowania dzieciom nowych wiadomości staramy się nie tylko pobudzać ich zmysł wzroku, czy słuchu, ale także dotyk, węch i smak. W ten sposób dzieci mają możliwość całościowego poznania świata, wykorzystując, zdobyte na zajęciach, wielozmysłowe doświadczania dotyczące np.: pór roku, świąt czy zjawisk atmosferycznych oraz odpowiadających im zapachów, wrażeń wzrokowych, dotykowych, słuchowych czy smakowych.
   
6. METODA MALOWANIA DZIESIĘCIOMA PALCAMI
   Twórczynią metody malowania palcami jest pedagog R.F.Show.
   Walory tej metody to: pomoc w pokonywaniu lęku, uwolnienie się od zahamowań, wzmocnienie wiary we własne siły, pobudzanie ekspresji fantastycznej. Metoda ta oprócz cennych walorów terapeutycznych, ma również wartości diagnostyczne.
   Obserwacji poddaje się szereg elementów, takich jak: ustosunkowanie się dziecka do tworzywa, elementów czasu i ruchu oraz zachowania się wobec kolorów. W trakcie zabawy, kolorem zgodnym z tą metodą, pozwalamy maluszkom na dowolną ekspresję twórczą. Dzieci zanurzają wszystkie paluszki w farbie przygotowanej na łatwo dostępnych dla nich tackach. Następnie pokrywają farbą, w wybrany przez siebie sposób, białe połacie kartek. Papier często mocujemy do podłoża (poziomego czy pionowego), aby ułatwić dzieciom ekspresję. U najmłodszych stosujemy kolory podstawowe, rozszerzając je w trakcie kolejnych zabaw o większą paletę barw. Niejednokrotnie pierwsze zabawy dzieci z tak przygotowanymi pomocami budzą ich niechęć przed pobrudzeniem i swobodnym zanurzeniem rąk w farbie. Jednak w miarę przyzwyczajania się maluszków do tego typu ekspresji – obserwujemy ich radość i nieograniczone wyzwalanie twórczego potencjału. Zdarza się, że w trakcie malowania dołączana jest muzyka, a także różnorodne wykorzystanie ruchu i przestrzeni.
   
7. METODA OPARTA NA TAŃCACH INTEGRACYJNYCH (WG KLANZA)
   Są to zabawy ruchowe, które pozwalają maluszkom odnaleźć się w grupie, czerpać radość z ekspresji ruchowej połączonej z muzyką. W trakcie zajęć wykorzystujemy zarówno chustę animacyjną jak i odpowiednio uproszczone kroki taneczne. Często włączamy także zabawy relaksacyjne połączone z rozładowywaniem napięcia poprzez ruch. Nie mniej istotnym celem zabaw Klazny jest także integracja grupy, kształtowanie właściwych zachowań społecznych czy wprowadzanie pierwszych zabaw z podziałem na role.
   
8. METODY PRACY Z DZIEĆMI OPARTE NA WIZUALIZACJI, BAJKOTERAPII I METAFORACH
   Wiedząc jak duże znaczenie w rozwoju dziecka odgrywa wyobraźnia, znając także etapy rozwoju umiejętności oddzielenia przez małe dzieci fikcji od wydarzeń realnych, staramy się korzystać z wizualizacji i bajkowych metafor. Odnosi to wspaniałe rezultaty szczególnie w sytuacjach: lęków dziecięcych, pokonywania trudności wychowawczych, rozwiązywania problemów rówieśniczych, a także pokonywania nowych etapów w życiu dziecka. Staramy się na bieżąco tworzyć historie, które pozwalają dzieciom w dyskretny i adekwatny do ich rozwoju sposób, pokonać indywidualne problemy. Często też stosujemy wizualizację, gdy chcemy zachwycić dzieci nowymi tematami, rozwinąć ich wyobraźnię, pobudzić do twórczości. Zawsze jednak kierujemy się zasadą podporządkowania metody do poziomu rozwojowego dziecka i jego możliwości. Maluszki, które nie mają tak rozległego doświadczenia jak człowiek dorosły nie są w stanie, z czego doskonale zdajemy sobie sprawę, pojąć wszystkich dorosłych metafor, odniesień czy wizji. Dlatego każda nasza bajka i opowieść opiera się na elementach znanych dzieciom, przygotowanych w odniesieniu do danej sytuacji terapeutycznej czy dydaktycznej i zawiera tyle bodźców wielozmysłowych, by umożliwić maluszkom odnalezienie się w niej. Bajki dostosowane do potencjału rozwojowego dziecka, powinny wyzwalać jego twórczość i zapewniać poczucie bezpieczeństwa.
   
9. METODA AKTYWNEGO SŁUCHANIA MUZYKI WG BATII STRAUSS
   Autorka metody pragnęła przybliżyć dzieciom muzykę klasyczną, co zapoczątkowało opracowanie tej metody. Dzieci słuchają utworu i wykonują proste ruchy rytmiczne siedząc albo proste ruchy taneczne wg wskazówek nauczyciela.
   To wszystko, a przede wszystkim towarzysząca muzyka sprawiają, że dzieci doskonale się przy nim bawią i poznają utwór muzyczny.
   Aktywne słuchanie ma na celu przybliżenie muzyki klasycznej, uwrażliwienie na nią. Dzięki tej metodzie dzieci kształtują swoją wyobraźnię dźwiękową.
   
10. ELEMENTY DOBREGO STARTU M. BOGDANOWICZ
    Założeniem jest jednoczesne rozwijanie funkcji wzrokowych, słuchowych, językowych, dotykowo-kinestetycznych (uczucie dotyku i ruchu) i motorycznych oraz ich współdziałanie, czyli integracji percepcyjno-motorycznej. Zasadniczą rolę w tej metodzie odgrywają trzy elementy: słuchowe(piosenka), wzrokowe (wzory graficzne) i motoryczne(wykonywanie zorganizowanych ruchów w czasie i przestrzeni). Zajęcia i zabawy manipulacyjne.

TUPTUSIOM organizujemy:
• zabawy na świeżym powietrzu (zabawy ruchowe, obserwacje przyrody, integracja wszystkich grup wiekowych),
• teatrzyki,
• różne uroczystości (Dzień Dziecka, Dni Pór Roku, Dzień Dyni, Dzień Pluszowego Misia itp.)
• imprezy choinkowo – karnawałowe,
• urodzinki.